Ataman, engelli yakını olduğunu söyleme cesaretinden dolayı katılımcıları kutlayarak, engelli bireylerin ailelerinin neler yaşadıklarını ve toplumun olumsuz tutumlarını anlatarak katlımcıları bilgilendirdi.
Panel sırasında katılımcılar, yakınlarında engellilik söz konusu olduğunda önce ne olduğunu anlamadıkları için bilgi eksikliği olduğunu ve bir çekinme yaşadıklarını ancak gerekli bilgiyi aldıktan sonra ailelerine yardım ettiklerini, bunun yanı sıra engelli yakını ile sokağa çıktıklarında içinde yaşadıkları toplumun onlara karşı gösterdikleri acımasız, ön yargılı, ötekileştiren tutumlarından rahatsızlık duyduklarını, zaman zaman bu tutumu gösterenlerle tartıştıklarını anlattılar.
Panele katılan bir katılımcı, annesine hamilelik başlangıcında taşıdığı bebeğin engelli olacağı söylendiği halde hamileliğini sonlandırma teklifini kabul etmeyip Down sendromlu bir bebek dünyaya getirdiğini, onun için tüm ailenin seferber olduğunu, tüm gereksinimini karşılamak için maddi ve manevi bütün imkanlarını kullandığını anlattı. Bir diğer katılımcı ise gerekli eğitimle üniversiteyi bitirmekte olan kendisinden iki yaş büyük işitme engelli kuzenine devamlı mentorluk yaptığını söyledi.
Kendisinden büyük Down sendromlu ablası olan bir diğer katılımcı da ablasına zamanında gerekli eğitim sağlanamadığı için ancak boncukları ipe geçirme becerisine ulaşabildiğini, tam olarak kendi ihtiyaçlarını giderecek bağımsızlığa kavuşamadığını dile getirdi.
Panel soru cevap bölümünün ardından sona erdi.
Yorum Yazın